Wat ik doe in Griekenland? Goeie vraag. Ik zit op een bank in een oude garage op een eenzame weg op het Griekse eiland Lesbos. We spelen schooltje.
Elke dag komen er twee grote, oude, Duitste stadsbussen met kinderen, tieners, moeder en baby’s aan op Tapua – de informele school waar ik sinds een goeie week werk. Tapua is een Indisch woord die de magische sterke band tussen moeder en kind omschrijft.
De kinderen komen uit het vluchtelingenkamp van Moria en hebben vooral een Afghaanse, Iraanse of Afrikaanse achtergrond. De dag begint met ‘bus duty’. De bus gaat leeg naar Moria, waar alle mama’s en kids staan te wachten in de altijd aanwezige Griekse zon. Hierna volgt duw-, trek- en begroetfestijn, dat duurt totdat de bus propvol drukke, bruinverbrande kindertjes zit. Ik voel mezelf een doofstomme verkeersregelaar, omdat ik nauwelijks Farsi of Arabisch spreek.
Met handen en voeten maak ik duidelijk dat de kids hun knuisjes uit mijn gezicht moeten halen en vraag voor de 65e keer of ze het noodluik in het dak alsjeblieft open kunnen houden. De temperatuur loopt flink op in de zes minuten durende rit naar Tapua. In die zes minuten kun je precies zes keer het liedje ‘BINGO’ zingen, wat de kleintjes geweldig vinden. De grote kinderen zijn het liedje spuugzat en gooien er vaak zelf Afghaanse smartlappen tussendoor, om dat nare BINGO-liedje te overstemmen.
Ondertussen hebben de moeders er ook genoeg van en besluiten om volgens goed Afghaans gebruik een paar muilperen uit te delen aan de braaf zingende kleintjes. De oudere kinderen zijn getraind en duiken onder in de zee van armpjes, rugzakjes en koppies met donkere haartjes, die door de rest van de bus heen spoelt. De kleintjes zetten het op een brullen, waardoor de Somalische kinderen denken dat dit een nieuw gek Nederlands liedje is. Vrolijk zetten ze deze vervolgens in.
‘Het zijn net de Dolle Dwaze Dagen bij de Bijenkorf’
Hoe graag mijn geordende, Europese brein het anders zou zien, het uitstappen blijft een kruising tussen stierenrennen in Pamplona en Black Friday in New York. Ik snap niet waarom die kinderen spontaan allemaal de kolder krijgen bij het zien van het gele schooltje. Het zijn net de Dolle Dwaze Dagen bij de Bijenkorf, terwijl een stier achter je je op zijn horens wil rijgen.
De kinderen rennen naar boven om in een van de drie klaslokalen te gaan zitten. Grofweg zijn er drie groepen: kleintjes, schoolkinderen en pubers. Elke groep is een uitdaging op zich. Het beteugelen van het kabaal is de overkoepelende en meest uitdagende taak. Ik ben leraar Social Geography. Dat betekent dat ik verbeten op een wereldkaart sta te hameren en de kinderen blijf lastigvallen met de hoofdstad van Ierland, Cyprus of Luxemburg. Verder leg ik uit dat je naar de gevangenis gaat als je mannen slaat die van mannen houden. Dat gelooft niemand, want in Nederland heb je geen gevangenissen.
‘Het beteugelen van het kabaal is de overkoepelende en meest uitdagende taak’
Na de les is er break: een appel, glas water en je vermaken op het schoolplein waar al een bombardement van tennisballen, lekke rugbyballen en gammele volleyballen is begonnen. Amsterdam Centraal tijdens de spits op vrijdagmiddag is een vredige bedoening naast dit schoolpleinterreur. De goed getrainde kinderen van Moria slopen als volwaardige barbaren al het goedbedoelde speelmateriaal, en wanneer dit gelukt is, elkaar.
Moria laat haar sporen na in deze kinderen, dat is duidelijk. Maar Moria is niet in staat het kind volledig uit het kind te halen. Als ik het plezier zie waarmee die kleine oorschelpterroristen het BINGO-liedje zingen, of de blijdschap van een Afghaans meisje dat precies weet dat Berlijn de hoofdstad van Duitsland is, weet ik dat deze pure chaos niet voor niets is is. De donkere achtergrond die Moria hier aan het leven geeft, contrasteert hard met de lichtjes die hier ontbranden, in welke hoedanigheid dan ook.
Wellicht ben ik wat sentimenteel. Maar dit is wat ik wil: mij blijven verwonderen over de intense kracht die er in mensen zit.
Groeten uit de chaos!
Rik & Charlie 
Wow Rik, wat een enorme klus, als we dat zo mogen noemen!
We wensen je kracht en sterkte toe , maar ook inspiratie en vreugde in de mooie dingen die je onderneemt.
Bewondering en respect.
Dat jij daar op jouw enthousiaste manier een Licht mag zijn!
Blessings!
Peter & Jannita
LikeLike